Die vom gleichen Schreiber hergestellte zweite Fassung von Nr. Gl 8 unterscheidet sich von ihrer Vorlage nur an drei Stellen im Text, nämlich beim Besitz des Kloster in der Gleinkerau und bei Windischgarsten, in der Datierung, daß bei der Synode nur 13, nicht 37 Prälaten anwesend waren, und in der Art der Siegelbefestigung.
Mit diesem Machwerk sollte wohl die Rolle der Bamberger Bischöfe bei der Ausstattung des Klosters durch den heiligen Bischof Otto I. hervorgehoben werden.
Diese vor 1264 angefertigte Fälschung wurde von Bischof Werntho von Bamberg zweimal bestätigt, zunächst am 12. Oktober 1331 allerdings nur mit Zitat des Protokolls, des Anfangs der Arenga und der Datierung, dann mit Einschaltung des gesamten Textes 1334 Juli 29 (UBLOE 6, 39 Nr. 32 bzw. 132 Nr. 124).
https://github.com/GVogeler/CEI2TEI/blob/master/relax_ng_compact/tei_cei.rnc
Mit den hier zusammengestellten 164 Texten beginnt eine Neuedition jener rechtserheblichen mittelalterlichen Dokumente (Urkunden) aus der Zeit bis 1192, welche einen Bezug zur Steiermark aufweisen. Erfasst wird damit jener Zeitraum, in welchem die Steiermark noch nicht in Personalunion mit Österreich verbunden war. Die wissenschaftliche Bearbeitung erfolgt durch em.Univ.-Prof. Dr. Friedrich Hausmann im Auftrag der Historischen Landeskommission für Steiermark.
MARC Relators für Rollen
DCTerms Datumsspezifikation
Bischof Otto II. von Bamberg bestätigt und verleiht dem Kloster Gleink die gleichen Rechte und Güter wie in der Urkunde Nr. Gl 8, jedoch bei dem Besitz am Pyhrn mit der Bemerkung, daß diesen einst Markgraf Otokar [II.] von Steier von der Bamberger Kirche zu Lehen trug und ihn für die Übertragung durch den heiligen Bischof Otto [I.] an diesen aufsagte, und bei einer Hufe bei Windischgarsten, daß diese Schenkung zur Vermehrung des Gottesdienstes im Kloster mit Rat der Kanoniker erfolgte.
‡ In nomine sancte et individue trinitatis, patris et filii et spiritus sancti, amen. ‡
Otto secundus divina favente clementia Babenbergensis episcopus omnibus Christi fidelibus
tam futuris quam presentibus salutem in perpetuum. Quia ratio officii nostri
hoc expostulat, ut sacris ecclesiis ob honorem dei omnipotentis debeamus fideliter prodesse,
sed spe
cialiter tamen hiis, que ad manum nostram pertinent. Hoc pio affectu considerantes
notificamus cunctis Christi fidelibus, qualem benivolentie et gratie sollicitudinem circa
monasterium Gl
vnicense fecerimus. Siquidem venientes in partes illas a fratribus eiusdem
monasterii sumus benigne suscepti et humane tractati, quorum fideli devotione incitati
privilegia ipsius monasterii nobis monstrare iussimus, legimus et relegimus omniaque iura,
libertates, gratias et utilitates, quas sanctus Otto episcopus in initio fundationis ipsius
monasterii ac alii antecessores nostri ipsi ecclesie donaverant, sicut etiam in eorum
privilegiis invenimus, nos respectu eternorum premiorum cum consilio canonicorum ac
ministerialium ecclesie nostre quasdam eis augmentando melioravimus et auctoritate nostra
firmiter duximus roborandas, videlicet quod omnes possessiones et alia, que monasterium
Glunicense a nostra ecclesia possidet vel perpetuo habere poterit, sub defensione principis
Stirie consistant. Ipse vero dictus princeps Stirie propter deum fideliter defendat et
protegat ipsam ecclesiam sine omni commodo temporali. Item familia Gl
vnicensis cum familia
Babenbergensi sine ullo iuris sui dispendio matrimonia libere contrahat totaque filiorum et
filiarum successio ad Gl
vͦnich pertineat. Item ligna quibuslibet usibus necessaria in
Hagwalde et in Pirno monte nominatim expressa et in omnibus nostris forestis et silvis, dum
tamen non dent aliis neque vendant, dictum monasterium Gl
vͦnicense et omnes in sua
possessione existentes desecandi et auferendi pro suis presertim utilitatibus liberam
habeant potestatem. Item in omnibus locis et alpibus nostris suos greges pascendi liberam
habeant facultatem. Item omnibus militibus et ministerialibus ecclesie nostre seu aliis
cuiuscumque nominis beneficia a nobis in pheodo vel sub iure hominii habentibus licentiam et
liberam potestatem contulimus iam dicto monasterio Gl
vͦnicensi fratribusque ibidem deo
servientibus potestative conferre possessiones, predia, beneficia, decimas et mancipia sua
seu quelibet dona tam in silvis quam in agris cum omnibus fructuariis, quesitis scilicet ac
inquirendis. Ut autem idem monasterium in tantum proficiat, quod etiam ab ipsius abbatibus
et fratribus indempnis permaneat, volumus et statuimus firmiter observandum, quod nullus
abbas et conventus ipsius ecclesie vendat vel ad aliud alienationis genus pertrahat,
quicquid in possessionibus et iuribus inventum fuerit monasterii prelibati, nisi consensus
ecclesie accesserit Babenbergensis et principis Stirie. Preterea possessiones in Pirno
monte, quas
illustris dominus Otakerus Stirensis marchio ab ecclesia Babenbergensi iure
pheodali possederat, per manus reverendi patris sancti Ottonis predecessoris nostri
Babenbergensis ecclesie episcopi taliter resignavit. ut easdem conferret monasterio
Gluͦnicensi, quod et fecit, dicti monasterii fratribus * confirmamus, videlicet silvam
quandam totam, que A
wͤa Casearia ab incolis nuncupatur, terminis istis veris et legitimis in
presentia
antedicti venerabilis sancti Ottonis Babenbergensis episcopi et optimatum
suorum
evidenter expressis, scilicet a monte Wurchkogel in uno latere montis ipsius directim per
vallem usque ad montem Langwat secundum descensum pluvialis aque per totasm A
vgyam usque in
Tyecha, et a monte Langwat secundum descensum rivi et vallis ipsius montis usque in Tyecha
descendentia, et a fluvio Tyecha usque ad Se
pach, et per rivum Sebach sursum usque ad
stagnum et ipsum stagnum totum, de quo nomen sumpsit der Se
pach, et a stagno sursum
usque ad lacum L
aͤwen, et a lacu L
aͤwen usque per fontem, et a fonte per rupes,
qui dicitur Torstæin, et a Torstæin sursum usque ad Willdense, et a Willdense usque in
Pirnse deorsum, et a Pirnse secundum descensum rivi Tyecha directim per totum montem
S
werzenberch infra et supra culta et inculta cum alpibus usque in Sebach. Insuper alterum
montem Gvͦlch et salînam, que in ipso est, et omnia hinc et inde ex latere montis undique
iacentia, et supra ipsum montem Gvͦlch silvam totam cum omni utilitate, que ibi nunc est aut
perpetuo fieri poterit
. Et ut sepedicto in monasterio Glvnicensi cultus divini nominis per
nos etiam augeatur, donavimus in consilio canonicorum ecclesie nostre dict
i
monasteri
i fratribus trans flumen Ta
npach in villa Gersten mansum
Gozilai venatoris an der Wuͦre cum proximo pheodo sibi adiacenti. Item volumus et firmiter
statuimus observandum, ut nullus iudicum vel officialium ecclesie nostre aliquam exactionem
potestativam seu iurisdictionem in quibuscumque memorati monasterii prediis, possessionibus,
hominibus aliqualiter exercere debeat. Et ne ista tradi
tionis nostre pia actio u
nquam ab
aliquo successorum nostrorum seu hominum aliorum infringatur, cum banno domini nostri Iesu
Christi omniumque sanctorum nec non et nostro sub excommunicationis et anathematis vinculo
districtius prohibentes, ne quisquam deinceps id, quod indulsimus sive concessimus,
monasterio Glvnicensi infringere vel cassare aliqualiter audeat vel presumat. Hocque, quod
fecimus, sollempniter nostro sigillo profitemur. Huius rei testes sunt: Diedpoldus
venerabilis Pata
viensis ecclesie episcopus, Albero decanus, Iacobus archypresbiter,
Adelbertus archypresbiter canonici Pata
viensis ecclesie, H
einricus maior
prepositus ecclesie Babenbergensis, Pvrchardus decanus, Tyemo prepositus sancti Stephani,
Vlricus archidyaconus, Eberhardus cantor, Chvnradus custos canonici ecclesie Babenbergensis,
Perch
toldus dilectus consanguineus noster dux Meran
ye, Leutoldus de Walerstæine, Vlricus de
Wilt
perch, Amelbreht de Loch
vͤsen, Ortolfus de Tolêt, Pillunch de Kyrchæime,
Ekkart de L
ymeze, Læntfrit de Eppenstæine, Alrammus de Kambe, Arn
noldusa de Kamer, Hermannus, Marquardus Slikarii, Pilgrimus de Hage, Er
chenpoldus de
Hagwalde, Starchandus, R
udigerus et frater eius Otto, Warmundus de C
yͤrberch,
H
einricus Stierbenze et alter H
einricus, H
ugo der Gærwer cum multis
aliis. Datum apud Laureacum in ecclesia sancti Laurentii, ubi etiam eodem die
tredecim
prelati cum multitudine cleri conventum sollempniter celebrabant, anno pontificatus nostri
sexto, anno ab incarnatione domini millesimo centesimo octogesimo tercio, pridie idus
augusti, indictione septima, regnante domino nostro Iesu Christo in eternum; feliciter amen
.