GL 9 Bischof Otto II. von Bamberg Wissenschaftliche Bearbeitung Friedrich Hausmann Historische Landeskommission für Steiermark Historische Landeskommission für Steiermark Institut für Geschichte, Karl-Franzens-Universität Graz Austria Zentrum für Informationsmodellierung - Austrian Centre for Digital Humanities, Karl-Franzens-Universität Graz Austria GAMS - Geisteswissenschaftliches Asset Management System Creative Commons BY-NC-SA 4.0 2007 2021 Graz o:stub.157 Urkundenbuch des Herzogtums Steiermark Projektleitung Historische Landeskommission für Steiermark Angebl. Or. Linz LA: Gleink U 8 (A). Linz Oberösterreichisches Landesarchiv Bischof Otto II. von Bamberg bestätigt dem Kloster Gleink die Rechte und Güter wie in der Urkunde von 1183 jedoch mit Zusatz bezüglich des Besitzes am Pyhrn Latein Urkunde Siegel aus rotbraunem Wachs an violetten Seidenfäden, zerbrochen, spitzoval, gleich dem falschen Siegel von Nr. Gl 6 und Nr. Gl 8. Unecht. 1183 August 12, Lorch. Lorch Bischof Otto II. von Bamberg Gleink Hormayr, Sämmtl. Werke 3 (1822) 428 Nr. 5. — UBLOE 2 (1856) 385 Nr. 263 aus A. Ausz.: Zauner in MOÖLA 9 (1968) 63 Anm. 214 und 215 sowie 73 Anm. 277. Reg.: Pritz, Gesch. v. Garsten u. Gleink (1841) 213 Nr. 7. — Zauner a. a. O. 138 Nr. 9. Schriftprobe: Stülz in AÖG 3 (1849) Tafel III Nr. 4 (a, b). Teilabb.: Zauner a. a. O. nach S. 32 Nr. 9 (zweimal).

Die vom gleichen Schreiber hergestellte zweite Fassung von Nr. Gl 8 unterscheidet sich von ihrer Vorlage nur an drei Stellen im Text, nämlich beim Besitz des Kloster in der Gleinkerau und bei Windischgarsten, in der Datierung, daß bei der Synode nur 13, nicht 37 Prälaten anwesend waren, und in der Art der Siegelbefestigung.

Mit diesem Machwerk sollte wohl die Rolle der Bamberger Bischöfe bei der Ausstattung des Klosters durch den heiligen Bischof Otto I. hervorgehoben werden.

Diese vor 1264 angefertigte Fälschung wurde von Bischof Werntho von Bamberg zweimal bestätigt, zunächst am 12. Oktober 1331 allerdings nur mit Zitat des Protokolls, des Anfangs der Arenga und der Datierung, dann mit Einschaltung des gesamten Textes 1334 Juli 29 (UBLOE 6, 39 Nr. 32 bzw. 132 Nr. 124).

1183 August 12, Lorch. Lorch 1183-08-12

https://github.com/GVogeler/CEI2TEI/blob/master/relax_ng_compact/tei_cei.rnc

Urkundenbuch des Herzogtums Steiermark

Mit den hier zusammengestellten 164 Texten beginnt eine Neuedition jener rechtserheblichen mittelalterlichen Dokumente (Urkunden) aus der Zeit bis 1192, welche einen Bezug zur Steiermark aufweisen. Erfasst wird damit jener Zeitraum, in welchem die Steiermark noch nicht in Personalunion mit Österreich verbunden war. Die wissenschaftliche Bearbeitung erfolgt durch em.Univ.-Prof. Dr. Friedrich Hausmann im Auftrag der Historischen Landeskommission für Steiermark.

MARC Relators für Rollen

DCTerms Datumsspezifikation

Bischof Otto II. von Bamberg bestätigt und verleiht dem Kloster Gleink die gleichen Rechte und Güter wie in der Urkunde Nr. Gl 8, jedoch bei dem Besitz am Pyhrn mit der Bemerkung, daß diesen einst Markgraf Otokar [II.] von Steier von der Bamberger Kirche zu Lehen trug und ihn für die Übertragung durch den heiligen Bischof Otto [I.] an diesen aufsagte, und bei einer Hufe bei Windischgarsten, daß diese Schenkung zur Vermehrung des Gottesdienstes im Kloster mit Rat der Kanoniker erfolgte.

Online-Erstpublikation der Neubearbeitung als PDF basierend auf LaTeX Zusätzliche Überführung der Daten von LaTeX ins TEI-Format unter Verwendung eines speziellen Schemas für Urkunden und Anreicherung mit Normdaten (GeoNames für Orte, GND für Personen); PDF der Erstpublikation bleibt unverändert erhalten
Band I 1150 - 1199 Linz, Oberösterreichisches Landesarchiv Gleink

In nomine sancte et individue trinitatis, patris et filii et spiritus sancti, amen. ‡ Otto secundus divina favente clementia Babenbergensis episcopus omnibus Christi fidelibus tam futuris quam presentibus salutem in perpetuum. Quia ratio officii nostri hoc expostulat, ut sacris ecclesiis ob honorem dei omnipotentis debeamus fideliter prodesse, sed specialiter tamen hiis, que ad manum nostram pertinent. Hoc pio affectu considerantes notificamus cunctis Christi fidelibus, qualem benivolentie et gratie sollicitudinem circa monasterium Glvnicense fecerimus. Siquidem venientes in partes illas a fratribus eiusdem monasterii sumus benigne suscepti et humane tractati, quorum fideli devotione incitati privilegia ipsius monasterii nobis monstrare iussimus, legimus et relegimus omniaque iura, libertates, gratias et utilitates, quas sanctus Otto episcopus in initio fundationis ipsius monasterii ac alii antecessores nostri ipsi ecclesie donaverant, sicut etiam in eorum privilegiis invenimus, nos respectu eternorum premiorum cum consilio canonicorum ac ministerialium ecclesie nostre quasdam eis augmentando melioravimus et auctoritate nostra firmiter duximus roborandas, videlicet quod omnes possessiones et alia, que monasterium Glunicense a nostra ecclesia possidet vel perpetuo habere poterit, sub defensione principis Stirie consistant. Ipse vero dictus princeps Stirie propter deum fideliter defendat et protegat ipsam ecclesiam sine omni commodo temporali. Item familia Glvnicensis cum familia Babenbergensi sine ullo iuris sui dispendio matrimonia libere contrahat totaque filiorum et filiarum successio ad Glnich pertineat. Item ligna quibuslibet usibus necessaria in Hagwalde et in Pirno monte nominatim expressa et in omnibus nostris forestis et silvis, dum tamen non dent aliis neque vendant, dictum monasterium Glnicense et omnes in sua possessione existentes desecandi et auferendi pro suis presertim utilitatibus liberam habeant potestatem. Item in omnibus locis et alpibus nostris suos greges pascendi liberam habeant facultatem. Item omnibus militibus et ministerialibus ecclesie nostre seu aliis cuiuscumque nominis beneficia a nobis in pheodo vel sub iure hominii habentibus licentiam et liberam potestatem contulimus iam dicto monasterio Glnicensi fratribusque ibidem deo servientibus potestative conferre possessiones, predia, beneficia, decimas et mancipia sua seu quelibet dona tam in silvis quam in agris cum omnibus fructuariis, quesitis scilicet ac inquirendis. Ut autem idem monasterium in tantum proficiat, quod etiam ab ipsius abbatibus et fratribus indempnis permaneat, volumus et statuimus firmiter observandum, quod nullus abbas et conventus ipsius ecclesie vendat vel ad aliud alienationis genus pertrahat, quicquid in possessionibus et iuribus inventum fuerit monasterii prelibati, nisi consensus ecclesie accesserit Babenbergensis et principis Stirie. Preterea possessiones in Pirno monte, quas illustris dominus Otakerus Stirensis marchio ab ecclesia Babenbergensi iure pheodali possederat, per manus reverendi patris sancti Ottonis predecessoris nostri Babenbergensis ecclesie episcopi taliter resignavit. ut easdem conferret monasterio Gluͦnicensi, quod et fecit, dicti monasterii fratribus * confirmamus, videlicet silvam quandam totam, que Aa Casearia ab incolis nuncupatur, terminis istis veris et legitimis in presentia antedicti venerabilis sancti Ottonis Babenbergensis episcopi et optimatum suorum evidenter expressis, scilicet a monte Wurchkogel in uno latere montis ipsius directim per vallem usque ad montem Langwat secundum descensum pluvialis aque per totasm Avgyam usque in Tyecha, et a monte Langwat secundum descensum rivi et vallis ipsius montis usque in Tyecha descendentia, et a fluvio Tyecha usque ad Sepach, et per rivum Sebach sursum usque ad stagnum et ipsum stagnum totum, de quo nomen sumpsit der Sepach, et a stagno sursum usque ad lacum Laͤwen, et a lacu Laͤwen usque per fontem, et a fonte per rupes, qui dicitur Torstæin, et a Torstæin sursum usque ad Willdense, et a Willdense usque in Pirnse deorsum, et a Pirnse secundum descensum rivi Tyecha directim per totum montem Swerzenberch infra et supra culta et inculta cum alpibus usque in Sebach. Insuper alterum montem Gvͦlch et salînam, que in ipso est, et omnia hinc et inde ex latere montis undique iacentia, et supra ipsum montem Gvͦlch silvam totam cum omni utilitate, que ibi nunc est aut perpetuo fieri poterit. Et ut sepedicto in monasterio Glvnicensi cultus divini nominis per nos etiam augeatur, donavimus in consilio canonicorum ecclesie nostre dicti monasterii fratribus trans flumen Tanpach in villa Gersten mansum Gozilai venatoris an der Wuͦre cum proximo pheodo sibi adiacenti. Item volumus et firmiter statuimus observandum, ut nullus iudicum vel officialium ecclesie nostre aliquam exactionem potestativam seu iurisdictionem in quibuscumque memorati monasterii prediis, possessionibus, hominibus aliqualiter exercere debeat. Et ne ista traditionis nostre pia actio unquam ab aliquo successorum nostrorum seu hominum aliorum infringatur, cum banno domini nostri Iesu Christi omniumque sanctorum nec non et nostro sub excommunicationis et anathematis vinculo districtius prohibentes, ne quisquam deinceps id, quod indulsimus sive concessimus, monasterio Glvnicensi infringere vel cassare aliqualiter audeat vel presumat. Hocque, quod fecimus, sollempniter nostro sigillo profitemur. Huius rei testes sunt: Diedpoldus venerabilis Pataviensis ecclesie episcopus, Albero decanus, Iacobus archypresbiter, Adelbertus archypresbiter canonici Pataviensis ecclesie, Heinricus maior prepositus ecclesie Babenbergensis, Pvrchardus decanus, Tyemo prepositus sancti Stephani, Vlricus archidyaconus, Eberhardus cantor, Chvnradus custos canonici ecclesie Babenbergensis, Perchtoldus dilectus consanguineus noster dux Meranye, Leutoldus de Walerstæine, Vlricus de Wiltperch, Amelbreht de Lochsen, Ortolfus de Tolêt, Pillunch de Kyrchæime, Ekkart de Lymeze, Læntfrit de Eppenstæine, Alrammus de Kambe, Arnnoldusa de Kamer, Hermannus, Marquardus Slikarii, Pilgrimus de Hage, Erchenpoldus de Hagwalde, Starchandus, Rudigerus et frater eius Otto, Warmundus de Crberch, Heinricus Stierbenze et alter Heinricus, Hugo der Gærwer cum multis aliis. Datum apud Laureacum in ecclesia sancti Laurentii, ubi etiam eodem die tredecim prelati cum multitudine cleri conventum sollempniter celebrabant, anno pontificatus nostri sexto, anno ab incarnatione domini millesimo centesimo octogesimo tercio, pridie idus augusti, indictione septima, regnante domino nostro Iesu Christo in eternum; feliciter amen.

A.