Rumpitur invidia quidam, carissime Iuli,
quod me Roma legit, rumpitur invidia.
rumpitur invidia, quod turba semper in omni
monstramur digito, rumpitur invidia.
rumpitur invidia, tribuit quod Caesar uterque
ius mihi natorum, rumpitur invidia.
rumpitur invidia, quod rus mihi dulce sub urbe est
parvaque in urbe domus, rumpitur invidia.
rumpitur invidia, quod sum iucundus amicis,
quod conviva frequens, rumpitur invidia.
rumpitur invidia, quod amamur quodque probamur:
rumpatur, quisquis rumpitur invidia.
Jemand platzt vor Neid, mein liebster Iulius, weil Rom mich liest, platzt er vor Neid.
Er platzt vor Neid, weil in jeder Schar man mit dem Finger auf mich zeigt, er platzt vor
Neid. Er platzt vor Neid, weil beide Caesaren [5] mir das Dreikinderrecht verliehen, er
platzt vor Neid. Er platzt vor Neid, weil ich ein süßes Landgut am Stadtrand besitze und
ein kleines Haus in der Stadt, er platzt vor Neid. Er platzt vor Neid, weil ich den
Freunden willkommen bin, weil ich ein häufig geladener Gast bin, er platzt vor Neid.
[10] Er platzt vor Neid, weil wir geliebt und anerkannt werden: Soll er doch platzen,
wer auch immer vor Neid platzt.
Shackleton Bailey 2006
Iulius
Martial
Neid