Urkundenbuch des Herzogtums Steiermark

« zurück« zur KategoriensucheTEIDruckversion

SP 11

Erzbischof Eberhard [I.] von Salzburg entscheidet im Streit zwischen Friedrich von Pettau und Friedrich von Landsberg einerseits und deren Oheim Gottfried von Wieting andererseits, der wegen fehlender Leibeserben gemeinsam mit seiner Gemahlin Adala seinen gesamten Besitz, insbesondere das väterliche Erbgut Wieting, samt Eigenleuten zur Errichtung eines Klosters daselbst dem Kloster St. Peter in Salzburg vermacht hatte, dahingehend, daß Friedrich von Pettau von Abt Heinrich [I.] 8 Hufen als Lehen erhält, nutzbar jedoch erst nach dem Ableben der Stifter, Friedrich von Landsberg 20 Mark und zugleich die Vergebung für seine Untaten mit Raub und Brand und Rudolf von Hollenegg 5 Mark als Entschädigung.

1163 Dezember 20, Friesach.

Or. Salzburg – St. Peter StiftsA: U 26 (A). — Abschr. 1280 ebenda: Hs. A 6 (einst: P) fol. 5v-6r Nr. 20.

(Seeauer – Hintler), Novissimum Chronicon (1772) 232 irrig mit kal. ian. = StUB 1 (1875) 438 Nr. 472 irrig zu Januar 1. — MC 3 (1904) 399 Nr. 1068 aus A. — SUB 2 (1916) 523 Nr. 375 aus A.

Reg.: Ankershofen in AVGT 2 (1850) 127 Nr. 261 zu Januar 1 = Ankershofen in AÖG 8 (1852) 366 Nr. 395 zu Januar 1. — Meiller, RAS (1866) 86 Nr. 149. — Kos, Gradivo 4 (1915) 231 Nr. 459.

Ausgefertigt von einem unbekannten Schreiber, dessen Schrift schulverwandt ist mit der des Kapellans Konrad, einem Schreiber einiger gleichzeitigen Urkunden des als Zeugen genannten Bischofs Roman I. von Gurk.

Dieser Erbstreit betraf auch das Kloster Admont; vgl. dazu den Eintrag in den Admonter Traditionsbüchern (s. Band 1/2 Nr. ..).

(C.) † ‡ In nomine sanctȩ et individuȩ trinitatis. Ego Eberhardus dei gratia archi­episcopus ȩcclesiȩ Salzburgensis. ‡ Vagum et instabile est cor filiorum hominum in hoc tempore, eo quod omni vento levitatis circumferantur, unde oportet nos quoque vigilantius et sollertius religiose viventibus prospicere, ne per ignorantiam gestarum et maliciam impiorum bonis eorum insidiantium fraudem vel violentiam ali­quam patiantur in his, quȩ ȩcclesiis dei a fidelibus Christi collata fuerint. Inde notum facimus omnibus Christi fidelibus presentibus et futuris, qualiter nos decidimus litem, quam Fridericus de Betouiaa et alter Fridericus de Lonsperch cum Gotfrido de Wietingin pro patrimonio ipsius scilicet Wietingin habebant. Predictus enim Gotfridus, cum heredem non haberet, ipse una cum uxore sua Adala primo in presentia antecessoris nostri felicis memoriȩ Cuͦnradi, post hȩc etiam in presentia nostri predium Wietingen et alia predia vel mancipia, quecunque habebant, ȩcclesiȩ sancti Petri in civitate Salzburgensi tradiderunt eo tamen tenore, ut post mortem utriusque ex consilio religiosorum di­vinum ibi, si fieri posset, institueretur officium. Sed omnis boni inimicus diabolus eosdem Fridericos nepotes suos contra predictum donatorem et ȩcclesiam, quam sibi heredem fecerat, tantum concitavit, quod iusticiam, quam ipse eis in presentia nostri et ȩcclesiȩ frequenter offerebat, nullo modo volebant recipere, sed incendiis et rapinis graviter eum afflixerunt. Super quo valde commoti ipsos ad satisfactionem illius canonica censura vocavimus, ubi ipsi in presentia nostri et ȩcclesiȩ quicquid idem Gotfridus habere videbatur et ȩcclesiȩ contulerat, super reliquias beati Ruͦberti legitimo iure refutaverunt. Ut autem hȩc refutatio stabilis permaneret, dilectus frater noster predictȩ ȩcclesiȩ abbas Heinricus ex consilio nostro Fredericum de Betouia octo huͦbis inbeneficiavit, quȩ post mortem donatorum usu sibi accedere debebunt, Friderico vero de Lonsperch XX marcas dedit et rapinas vel incendia, quȩ in eodem predio comiserat, dimisit, Rudolfo quoque de Holnekke V marcas dedit. Ne autem hȩc compositio ab aliquo infringeretur, hanc inde cartam conscribi et sigilli nostri inpressione iussimus infirmari. Acta sunt hȩc Frisaci anno incarnationis domini M C LX III, XIII kalendas ianuarii. Interfuerunt autem huic compositioni domnus Gurcensis episcopus Romanus, Gurcensis prepositus Romanus, prepositus sanctȩ Mariȩ et archipresbiter Engilrammvs, archipresbiter et plebanus Frisacensis Hadamus, prepositus de Houe magister Adalbertvs, de ministerialibus Rudolfvs de Tûnsperch, Sigimarus de Libniz, Marchwardus dapifer, item Marchwardus iunior et fratres eius Rudigerus, Gerhohb, Cuͦnradus Houechelz, Meingoz de Surberch, Sigihart de Chapelle, Etich de Snaitse, Heinricus de Siesdorf, Gotescalch de Brunningen, Dietmarus de Chotenbach, Durincharth de Wolwize, Sigiharth de Friberch, Chole de Truchsen, Purchardus Brixinensis de Uelse. Hi omnes in testimonium per aurem tracti sunt.
(S.)


a) Beto auf Rasur von Lons

b) erstes h verb. aus n.

Siegel aus naturfarbenem dunklen Wachs, rund, mittels Pergamentstreifen vorne in der Mitte eingehängt, rund, Siegelbild kopfstehend, wie bei Nr. .. beschrieben.

Metadaten

Aussteller Erzbischof Eberhard I. von Salzburg
EmpfängerSalzburg (Kloster St. Peter)
RegestErzbischof Eberhard I. von Salzburg entscheidet im Streit zwischen Friedrich von Pettau und Friedrich von Landsberg einerseits und Gottfried von Wieting andererseits und setzt die Entschädigung fest
Datum (ISO 8601)1163-12-20
OrtFriesach
SpracheLatein
DruckversionPDF anzeigen Druckversion
MetadatenTEI anzeigen TEI
LizenzCreative Commons BY-NC-SA
Permalink/Handlehttps://gams.uni-graz.at/o:stub.110, hdl.handle.net/11471/505.10.14
ZitiervorschlagUrkundenbuch des Herzogtums Steiermark I,1, bearb. v. Friedrich Hausmann, SP 11, digitale Fassung: hdl.handle.net/11471/505.10.14, Graz: Historische Landeskommission für Steiermark, 2007 (28.03.2024)